საინტერესოა ვიცოდეთ რომელი ტემპერატურა ითვლება „დაბალ"  და  რომელი „მაღალ" ტემპერატურად. 

     ობიექტურად ძაღლის სხეულის დაბალი ტემპერატურის მაჩვენებელია 37⁰С და ქვევით. მაღალ ტემპერატურად ითვლება ძაღლებში 39⁰С და ზევით , ლეკვებში 39,5⁰С  და ზევით. როდესაც ძაღლს სხეულის ტემპერატურა აქვს 40⁰С, როგორც წესი ეს მიუთითებს მის სერიოზულ ავადმყოფობაზე. ყველაზე საშიშია ტემპერატურის ნელ-ნელა მატება 1-2 გრადუსით , ვიდრე ტემპერატური მკვეთრი ცვალებადობა (ავარდნა,დავარდნა).

     აი რამოდენიმე მიზეზი რის გამოც  ძაღლებში ხდება ტემპერატურის მატება ან ვარდნა. მაღალი ტემპერატურა: ძაღლის ჭირი, პიროპლაზმოზი (იხ. შენიშვნა 1), ენდომეტრიტი (ძუებში) (იხ. შენიშვნა 2),   მზის დარტყმა და ა.შ...  დაბალი ტემპერატურა: გლისტური ინვაზია (იხ.შენიშვნა 3 ),  პარვოვირუსული ენტერიტი (ლეკვებში და ახალგაზრდა ძაღლებში)  (იხ.შენიშვნა 4) და ა.შ. სამწუხაროდ ყველა ვერ ხვდება, რომ ძაღლის ორგანიზმში თვითონ ტემპერატურის მატება ან კლება მხოლოდ  ადასტურებს ორგანიზმის ბრძოლას ავადმყოფობასთან და ეს არის სიმპტომი და არა ავადმყოფობის მიზეზი. თუმცა ხშირად ასეთ შემთხვევაში ძაღლის პატრონი ფიქრობს ასეთნაირად: „ძაღლს ტემპერატურა აქვს, რა ვქნა?" და იწყებს ვეტერინალურ ან ამ ტიპის ფორუმებზე ან მეზობელ-ნაცნობებში პასუხის ძებნას კითხვაზე „როგორ დავუგდოთ (დავუწიოთ)  ძაღლს ან ლეკვს ტემპერატურა" ან „როგორ ვუმკურნალოდ  ძაღლს ტემპერატურის დროს"  ხოლო მკურნალობა ამ დროს არის ერთი, სასწრაფო ვიზიტი კლინიკაში ან ოჯახში ვეტერინართან  (ქართულ ვარიანტში ვეტერინარების უმრავლესობაზე შემიძლია ვთქვა რომ არიან მკითხავებივით.  თუმცა როგორც უთქვიათ: „ სულ არარაობას ცალუღელა ხარი ჯობიაო") ! რადგანაც ტემპერატურა თვითონ არ ითვლება ავადმყოფობის წყაროდ, რომელმაც ტემპერატურა გამოიწვია და ტემპერატურის „დაწევა ან აწევა" არ გვიშველის გავუმკლავდეთ იმ ძირითად ავადმყოფობას რომელმაც ტემპერატურის აწევა გამოიწვია. პირიქით ზოგ შემთხვევებში ასეთი მიდგომა  ძაღლის მდგომარეობას უფრო ამძიმებს.

   თუკი თქვენ შეამჩნევთ რომ ძაღლის ტემპერატურის მაჩვენებელი  საგრძნობლად განსხვავდება ნორმისაგან, ყველაზე საუკეთესო რაც ამ შემთხვევაში შეგვიძლია გავაკეთოთ, არის ის, რომ ძაღლი რაც შეიზლება სწრაფად მივუყვანოდ მკურნალობისთვის პროფესიონალს. 

შენიშვნა 1:

ძაღლის პიროპლაზმოზი - მწვავე ან ქრონიკული პარაზიტული დაავადება. აღმძვრელი (Pიროპლასმა ცანი) პირველად აღწერილია იტალიაში (1895). გვხდება ყველგან, ყოფილი სსრ კავშირის ქვეყნებში - უპირატესად შუა ზონაში. ამთვისებელია ძაღლი და ჯილღაო მელა. ვრცელდება გაზაფხულსა და შემოდგომაზე. გადამტანებია დერმაცენტორისა და რიპიცეფალუსის ტკიპების სქესმწიფე ფორმები. ინკუბაციური პერიოდია 6 - 10 დღე. დიაგნოზს ადგენენ მიკროსკოპიული გამოკვლევის საფუძველზე. მკურნალობა: სპეციფიკური (ტრიპანბლაუ, პიროპლაზმინი, ბერენილი, აზიდინი) და სიმპტომური (საგულე) საშუალებები.

შენიშვნა 2:

ენდომეტრიტი - (Endometritis) - საშვილოსნოს ლორწოვანი გარსის ანთება. მიმდინარეობის მიხედვით შეიძლება იყოს მწვავე და ქრონიკული. ანთების ხასიათის მიხედვით კატარული, კატარულ-ჩირქოვანი, ჩირქოვანი, ფიბრინული და ფარული.

შენიშვნა 3:

Гельминты, или паразиты кишечные, глисты - это паразитические черви, возбудители глистных болезней домашних и диких животных, в частности собак.

შენიშვნა 4:

Парвовирусный энтерит (Parvovirus enteritis) - высококонтагиозная вирусная болезнь собак, характеризующаяся в основном острым геморрагическим энтеритом, обезвоживанием организма, лейкопенией и миокардитом. Заболевание вызывается ДНК-вирусом семейства Parvoviridae. Наиболее восприимчивы животные культурных и декоративных пород. От больных к здоровым болезнь передается при контакте.