ამავე დროს, ასიოდე კილომეტრში საშინელი განაჩენი სრულდებოდა: გოგონა იქ, სადღაც, უკვე მეოთხედ იკეთებდა აბორტს...
პატარა ყვიროდა, მაგრამ მისი ხმა არავის ესმოდა… ის შველას ითხოვდა: "დედა... შეჩერდი... მომეცი შანსი, რომ შენთვის საჭირო გავხდე! მომეცი ცხოვრების უფლება! მე ხომ ცოცხალი ვარ"...

მგელი კი გარბოდა... ძაღლები მისდევდნენ... მთვრალი ადამიანები ყვიროდნენ ტყეში... აი, თითქმის დაეწივნენ... მგელმა თავი გააქნია, ცრემლი მოსწყდა თვალს...

ბავშვი ტიროდა… რა საშინელებაა ჯერ დაუბადებელი ბავშვის სიკვდილი! რკინებისგან დამალვას ცდილობდა, დედის თვალებში ჩახედვა სურდა...
მაგრამ აი "დედას" ეს არ სჭირდებოდა - მოდიდან გადავიდა ერთზე მეტი ბავშვის ყოლა... სისულელეებზე ხარჯავდა სულს...

ძალაგამოცლილი დაეცა მგელი... ასე იყო საჭირო - მან ძუ მგელს აარიდა ბარბაროსები.. მაშინ დატოვა იგი მარტო ლეკვებთან ერთად, როდესაც საკუთარ თავს სიკვდილის განაჩენი გამოუტანა...
ძაღლები გლეჯდნენ მგელს, მაგრამ მგლის სულს ვერას აკლებდნენ! მისი ბედნიერი სული ზეცისკენ მიქროდა - შვილების გამო, ღირდა სიკვდილი!

და რას იტყვით ახლა, რომელია ცხოველი სინამდვილეში? და რატომ არის საშინელი ეს საუკუნე? უბრალოდ, ჩვენზე ადამიანურად ცხოველი იქცევა და არ არსებობს იმაზე საშინელი ცხოველი, ვიდრე ადამიანია!"