ჩვენი ქვეყნის მტკნარ წყლებში სხვადასხვა სახის თევზი ბინადრობს. მათ დიდ ნაწილს აკვარიუმში ცხოვრება და არსებობაც შეუძლია. მაგრამ ეს ზოგჯერ ძნელდება.

საქმე ისაა, რომ ოთახის ტემპერატურამდე გამთბარ აკვარიუმის წყალში ჟანგბადი იმაზე ნაკლებია, ვიდრე ცივი წყლის თევზებს სჭირდებათ, ზოგ თევზს კი ჭარბი ჟანგბადის გარეშე სიცოცხლე არ შეუძლია. კალმახი ან სიგი, მაგალითად, მხოლოდ ჟანგბადით მდიდარ წყალსატევებში ცხოვრობენ. სწორედ ამის გამო აკვარიუმში სწორედ იმ თევზებს აშენებენ, რომლებიც ამტანნი არიან და ნაკლებად კაპრიზობენ გარემო პირობებისადმი.

თუმცა ამტანიანობა და აკვარიუმის პირობებთან შეგუება სულაც არ ნიშნავს იმას, რომ ყოველი თევზი სავსებით „მოშინაურებულია". მათი ერთი ნაწილი აკვარიუმსა და ბუნებრივ წყალსატევებს სრულიადაც არ განასხვავებს და, როგორც წესი, შეუფერხებლად იძლევა შთამომავლობას, ზოგს კი აკვარიუმში ჩასახლების შემდეგ სავსებით უქრება „ დედაშვილური გრძნობა" . მაგალითად, ქარიყლაპია აკვარიუმში მშვენივრად იზრდება, თუმცა არ მრავლდება, თართი კი ბრწყინვალედ გრძნობს თავს მხოლოდ პირველ წელს. მაგრამ ეს არ ნიშნავს იმას, რომ ხელი უნდა ჩავიქნიოთ ამ თევზებზე. საქმე ისაა, რომ გამრავლებასთან დაკავშირებული საკითხები ჯერ კიდევ შეუსწავლელია. ჯერაც დასადგენია, რა ოპტიმალური ტემპერატურა სჭირდებათ თევზებს ზამთრობით და რა ხანგრძლივობით, რათა მათ ზაფხულში ტოფობა დაიწყონ. ეს და სხვა მრავალი საინტერესო საკითხი ნორჩ მეაკვარიუმეებს შეუძლიათ თვითონვე დაამუშაონ.