წყურვილი ფიზიოლოგიური მდგომარეობაა. სუსტი წყურვილი დაკავშირებულია ნერწყვის მცირე გამოყოფასთან და ყლაპვის მოთხოვნილებასთან. ძლიერი წყურვილის დროს წყდება ნერწყვის გამოყოფა, პირი და ყელი შრება. ხანგრძლივი წყურვილი მოქმედებს საერთო განწყობილებაზე. იწვევს პირის ღრუს და ყელის ლორწოვანი გარსის გაწითლებას, ძნელდება ყლაპვა, იხლიჩება ხმა, იწვევს თვალების გაწითლებას და წვას, სახის გახურებას, ხშირდება მაჯის ცემა, იკარგება მადა, თავს იჩენს დაღლილობა.

წყურვილის მიზეზი არის სისხლში მინერალური მარილებისა და ორგანული ნივთიერებების ჭარბი დაგროვება. უფრო ხშირად ამას იწვევს დიდი რაოდენობით წყლის დაკარგვა. ზოგჯერ სისხლში მარილების ზედმეტი რაოდენობით დაგროვება სხვა მიზეზებითაა გამოწვეული. მაგ, მარილიანი საკვების მიღებით.

ორგანიზმის დღიური მოთხოვნილება წყალზე2-3  ლიტრია. წყალი გამოიყოფა ორგანიზმიდან შარდთან ერთად (დაახლოებით 1,5 ლ) განავალთან ერთად (0,2), აგრეთვე ორთქლის სახით სუნთქვის დროს (0,43 ლიტრი დღე-ღამეში). წყლის მუდმივი დაკარგვა აუცილებელს ხდის სითხის ხელახალ შევსებას. ცხელ ადგილებში, მაგ უდაბნოში ადამიანმა შეიძლება იმდენი რაოდენობით დაკარგოს წყალი, რომ მოთხოვნილებამ შეიძლება 12 ლიტრს მიაღწიოს.

შიმშილზე მეტად წყურვილის გაძლება უჭირს ადამიანს, რადგან ყველა სასიცოცხლო პროცესი ადამიანის ორგანიზმში თხევად გარემოში მიმდინარეობს. უწყლობა იძლევა გაცილებით საშიშ შედეგებს, ვიდრე შიმშილი.